ÇOCUKLARDA SUPRAKONDİLER HUMERUS KIRIKLARININ PERKÜTAN ÇAPRAZ ÇİVİLENMESİNE BAĞLI GELİŞEN ULNAR SİNİR YARALANMASI
Lokman KARAKURT, Erhan YILMAZ, Erhan SERİN, Ömer AYHAN
Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Elazığ
Keywords: Perkütan Çapraz Çivileme, Suprakondiler Humerus Kırığı, Ulnar Sinir Felci.
Abstract
Giriş: Çalışmamızda, humerus tip III suprakondiler kırıklı olguların kapalı redüksiyon ve perkütan K-teliyle tespit yöntemiyle tedavisi sonrası karşılaşılan ulnar sinir lezyonları retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar ve
Yöntem: Kliniğimizde 1995-1999 yılları arasında yerdeğiştirmiş suprakondiler humerus kırıklı 32 çocuk olgu, kapalı redüksiyon ve perkütan çapraz çivileme yöntemi ile tedavi edildi. Ameliyat öncesi nörolojik muayenesi normal olan 4 olguda ameliyat sonrası ulnar sinir lezyonu saptandı. Olguların hepsi erkekti ve yaşları 3 ile 11 arasındaydı. Klinik muayenede intrinsik kas fonksiyon kaybı ve ulnar sinir dermatomunda duyu kaybı en sık karşılaşılan bulgulardı. EMG’de 3 olguda total aksonal dejenerasyon, bir olguda parsiyel aksonal dejenerasyon saptandı. Hiçbir olgumuzda posterior yerleşimli medial K-teli ve hızlı ilerleyen tipte ulnar sinir felci saptamadığımızdan erken dönemde eksplorasyonu düşünmedik. Olguların sadece fizik muayene ve EMG ile gözlem yapıldı.
Sonuçlar: Üç olguda 2-3 ayda motor ve duyu fonksiyonları tamamen düzelirken, bir olguda 1 yılın sonunda motor fonksiyon tam ancak minimal hipoestezi mevcuttu.
Tartışma: Suprakondiler humerus kırıklarının kapalı redüksiyon ve perkütan çapraz çivilenmesine bağlı gelişen ulnar sinir lezyonu genellikle kendiliğinden düzelebilen bir komplikasyondur.