Akromiyoklaviküler eklem dejenerasyonunun ortopedik omuz testleri üzerine etkisi
Alper Murat Ulaşlı1, Serap Erkeç2, Seçil Uyar2, Barış Nacır2, Ömer Yılmaz3, Hatice Rana Erdem2
1Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Medicine Faculty of Afyon Kocatepe University, Afyon, Turkey
2Department of Physical Medicine and Rehabilitation, Ankara Training and Research Hospital, Ankara, Turkey
3Department of Radiology, Ankara Training and Research Hospital, Ankara, Turkey
Keywords: Akromiyoklaviküler eklem; enjeksiyon; intraartiküler; omuz sıkışma sendromu; omuz ağrısı.
Abstract
Amaç: Bu çalışmada akromiyoklaviküler eklem (AKE) dejenerasyonunun ortopedik omuz testleri (OOT) üzerine etkisi araştırıldı ve AKE enjeksiyonlarının omuz sıkışma tedavisindeki tamamlayıcı rolü belirlendi.
Hastalar ve yöntemler: İkinci basamak bir hastanede, klinik ve radyolojik olarak omuz sıkışma sendromu tanısı konulan 62 hasta (56 kadın, 6 erkek; ort. yaş 55.8±9.3 yıl; dağılım 35-74 yıl) çalışmaya alındı. Akromiyoklaviküler eklem ve subakromiyal bölgeye iki enjeksiyon yapıldı. Hastalar başlangıçta ve AKE ve subakromiyal enjeksiyondan sonra OOT’ler ile (Neer, Hawkins-Kennedy, empty can, full can, eksternal rotasyon direnç, lift-off ve cross-body adduksiyon testleri) değerlendirildi. Genel ağrı skoru için görsel analog ölçeği kullanıldı.
Bulgular: Hastalara iki kez enjeksiyon ve üç kez de OOT uygulandı. Akromiyoklaviküler eklem enjeksiyonu sonrası OOT’nin tamamında anlamlı bir farklılık saptandı (p<0.001). Hem AKE hem de subakromial enjeksiyon sonrasında görsel analog ölçeği skorlarında anlamlı düzelme saptandı (p<0.001).
Sonuç: Rotatör kılıf lezyonu olan hastalarda, hastaya uygulanacak tedavi yaklaşımını değiştirebileceğinden, eşlik eden AKE hastalıkları dikkatle değerlendirilmelidir.